http://www.thenational.ae/news/world/middle-east/syrian-troops-push-back-in-see-saw-fight-for-city#ixzz2KPKSEuFL

http://www.thedailybeast.com/newsweek/2013/02/11/did-the-cia-betray-syria-s-rebels.html

http://world.time.com/2012/12/04/the-confessions-of-a-sniper-a-rebel-gunman-in-aleppo-and-his-conscience/

http://beta.syriadeeply.org/op-eds/2013/01/moscow-assad-regime/#.UQdTS6XKa2w

http://hurryupharry.org/2013/01/24/anti-islamism-in-an-islamic-civil-war/ http://www.guardian.co.uk/world/2013/jan/27/syria-rebels-consolidate-near-latakia?CMP=twt_gu

http://www.washingtonpost.com/world/middle_east/closer-ties-emerge-between-sunni-militants-from-lebanon-and-syria-officials-say/2013/01/26/451f0bec-66f9-11e2-9e1b-07db1d2ccd5b_story.html

http://www.economist.com/comment/1857104#comment-1857104

http://www.crisisgroup.org/en/regions/middle-east-north-africa/egypt-syria-lebanon/syria/136-syrias-kurds-a-struggle-within-a-struggle.aspx?utm_source=syria-report&utm_medium=1&utm_campaign=mremail

http://www.naharnet.com/stories/en/68820-syria-rebels-see-airport-as-key-to-taking-aleppo

http://www.brookings.edu/research/papers/2013/01/the-road-beyond-damascus

http://www.thedailybeast.com/newsweek/2013/02/11/did-the-cia-betray-syria-s-rebels.html

Jabhat al-Nusra's Goals Extend Beyond Syria

By: Hussein Jemmo. Translated from Al-Hayat (Pan Arab).

At the end of December, in an unprecedented move, Abu Muhammad al-Julani, the leader of Jabhat al-Nusra in Syria, addressed "the people of Syria and the mujahedeen."

As the Syrian war intensifies, Hussein Jemmo examines the reasons behind the rise of al-Qaeda-affiliated Jabhat al-Nusra, and argues that the battle for Syria is only one step in a wider regional strategy for this group.

Publisher: Al-Hayat (Pan Arab)
Original Title:
Jabhat al-Nusra: A Rough Strategy to Softly Take Control of the Revolution Through Three Entrances
Author: Hussein Jemmo
posted on : January 8, 2013
Translated on: January 11 2013
Translated by: Al-Monitor

Categories :

Syria Security

The speech suggested that the militant front has become the main force in the fight against the Syrian regime, with no mention of the Free Syrian Army (FSA). Instead, the Islamist group's leader replaced the term "FSA" with "the brigades and militant groups."

The speech came in response to the United States designation of Jabhat al-Nusra as a foreign terrorist organization. But it seemed obvious that Julani was speaking from a strong position, warning that "those who sowed the seeds of the revolution will be the ones to reap its fruits." He also warned his supporters and the people of Syria against attempts to replace the Syrian regime with a Western one.

The speech indicates that the FSA is being subsumed. After having been the leading military entity in the Syrian revolution, the FSA has been pushed to the sidelines compared to Jabhat al-Nusra. The militant praised those parties that have condemned the US decision to designate it as a terrorist group.

During my visit to Aleppo, I got the impression that Jabhat al-Nusra and Islamist factions were still on the sidelines of the conflict in Aleppo's countryside. However, inside the city the situation was different, as expected. Jihadist organizations, mainly Jabhat al-Nusra, were well informed and aware of what was taking place at the international and regional levels.

To begin to understand how Jabhat al-Nusra managed to establish itself in this environment, another question must be asked: Is this militant faction merely seasonal, and will it cease to exist when the regime falls — or will it persist to implement a plan that goes far beyond Syria?

War strategy

In Aleppo's countryside, a member of Jabhat al-Nusra showed me a booklet entitled "Regional War Strategy in Syria." The booklet represents a serious vision by an al-Qaeda analyst. It is available on the internet and helps explain the carefully planned beginnings of jihadism in Syria. According to the study, "The title of the next battle of Damascus will be ‘survival of the smartest,'" and explains how the jihadist environment began to emerge in Syria. Jabhat al-Nusra bases its work in Syria on three pillars.

Resilience

The first pillar is to show resilience: "Syria is a vast and far-reaching battlefield, which necessitates a remarkably resilient force that is able to both move and remain stationary."

Jabhat al-Nusra has shown a reasonable level of intelligence in implementing this strategy, outshining more amateur FSA planners. The group began by sending a few people to the Syrian territories on a reconnaissance mission in the rural areas of Aleppo and west of Idlib.

A limited number of militants were then sent to the battlefield, positioned on the most hostile lines of confrontation in the city of Aleppo. They earned the respect of FSA fighters, who have been more than happy to let them take over this deadly position.

When more Arabs, foreign fighters and a limited number of Syrians with past jihadist leanings began to pour into the Syrian territories, Jabhat al-Nusra began to move its combat team to the countryside. It carefully chose areas prone to embracing the jihadist ideology and willing to fight for it. First, the militant group took over the vicinity of fortified military bases in the west of the countryside, such as the Regiment 46 and Sheikh Suleiman base. With the help of allied battalions, Jabhat al-Nusra also took control of the rural areas in the east of Aleppo's countryside.

Jabhat al-Nusra didn't station its militants in civilian neighborhoods that would be easily besieged. The Islamist group has also not been entirely comfortable with FSA military leaders, "who could strike a deal with the West to wipe them out," according to one member of the jihadist organization.

Because of its strategy, Jabhat al-Nusra has been able to increase its control over the supply lines and logistics between Turkey and Aleppo. By attacking large military barracks, jihadist militants have managed to seize large quantities of ammunition and military equipment without the need for external funding, in contrast to the FSA, which until recently continued to receive Kalashnikov bullets through intermediaries in Turkey.

Jabhat al-Nusra has managed to attract battalions with jihadist inclinations to its ranks. For instance, Sheikh Tawfiq Shahabuddin, leader of the Nur al-Din Zanki Brigades, declared the brigades’ defection from the FSA-affiliated al-Tawhid brigade on Dec. 6. Although the sheikh did not join the ranks of Jabhat al-Nusra after his defection, he deserted the FSA right after he participated in an attack on the Sheik Suleiman base in collaboration with the jihadist organization.

The jihadist group has taken another tactical step: reducing the large size of brigades, such as the al-Tawhid brigade, by encouraging marginalized factions within these larger brigades to become self-sufficient.

Interestingly, al-Tawid launched a sizable attack on the infantry school in northern Aleppo without involving Jabhat al-Nusra, which hasn't sought to expand in the northern countryside which has a weak supply line compared to the western countryside of Aleppo. This is also true of the eastern countryside, whose importance derives from the fact that it overlooks the governorates of al-Raqqa, al-Hasaka and Deir al-Zour.

These points suggest that Jabhat al-Nusra has succeeded in adopting a flexible strategy without making significant mistakes. Therefore, when the US listed it as a terrorist group, no military group on the ground dared to support the US move, because the supply lines have come under the control of the jihadists.

Functional role

The second pillar, according to the vision of the "al-Qaeda analyst," is to develop a specific "functional role" for jihadists — whose role has been limited to performing military activity — because such a war in Syria "would return us to the laws of the jungle and survival of the fittest."

According to the same analyst, the intended result is for "the faction that holds power on the ground to eventually hold other types of power." Consequently, the group would temporarily distance itself from administrative and service matters to avoid any divisions of power, as happened in Iraq when al-Qaeda declared the Islamic State of Iraq during the war, established ministries and appointed administrators.

Also, the continuation of the war — which al-Qaeda sees as a prize for jihad — will put the rural or civil communities under military force, unlike less heated and shorter wars, where civil forces begin to express themselves and to demand power and the return of soldiers and fighters to their barracks at their conclusion, as happened in Libya.

How successful is Jabhat al-Nusra in achieving this second strategy?

Clearly, this al-Qaeda-affiliated group in Syria is very flexible in reorganizing its priorities. It is also known for its ability to change its tactics smoothly to achieve its strategic goal of total control under a popular cover that would give it the ability to later turn itself into a local Syrian faction.

It seems that this goal is a priority in the short term, to distance the group from any resemblance to foreign forces in Syrian society.

Jabhat al-Nusra realizes that the process of adhering to the limitations of society requires abandoning the tactics used in the "Islamic State of Iraq" and the complex administrative frameworks that inevitably led to its demise. Moreover, the group's leaders are aware that a clash is inevitable with FSA leaders and civilian figures, with a broad spectrum of Syrian Islamists who do not like the foreign Islamic nature of al-Qaeda. They all promptly endorsed the establishment of local popular bodies to run the liberated neighborhoods in the city of Aleppo with the support of local clerics. They think that the infiltration of Jabhat al-Nusra into civil departments or through loyalists is something of the past, and that all doors have been shut before them except for that of military jihad.

This is true, while taking into account that this is what Jabhat al-Nusra actually wants: not to be involved in administrative affairs in Syria. "Self-protection" is more essential and requires hard power, unlike in Yemen, where al-Qaeda is involved administratively because it is an arena for "self-assertion" requiring soft power.

The third pillar of the al-Qaeda strategy in Syria is the principle of "prolonging the conflict." This is based primarily on rejecting any consensus over a political solution, such as that put forward by UN Envoy Lakhdar Brahimi. Accordingly, a series of enemies are being promoted, including the "Alawite regime" and the "Zionist enemy," in addition to whatever form of rule might replace the Assad regime.

Continuation of the conflict

Interestingly, al-Qaeda is very confident that Washington will remain reluctant to intervene. Jabhat al-Nusra leader Julani accused the US and the international community of "prolonging the reign of the Syrian regime," although this is exactly what the group wants. The scene has become multi-faceted. Just as the Americans rely on the Russian rejection of a UN resolution that would authorize military intervention, Jabhat al-Nusra also feeds on US hesitation to supply weapons to the Syrians. Washington is speaking morally on the back of Moscow, and al-Qaeda is expanding popularly on the back of Washington.

During my meeting with one of the leaders of Jabhat al-Nusra in an Aleppo suburb, we discussed the FSA's lack of arms and munitions. This leader thought that this is the best thing currently happening, because it will put Syria back into the hands of God. But this will not happen before the rebels discover that the West has deceived them for over a year.

Today, a large group of Syrians, who were calling on the US to intervene to save them, are accusing opposition forces of being affiliated with the American agenda! This was even clearer during a protest under the slogan, "There is No Terrorism except Assad's Terrorism."

These three pillars have been working smoothly and successfully until now. Due to the moral chaos surrounding some FSA brigades, and the fact that some of these brigades committed theft, the presence of Jabhat al-Nusra has gained support among the industrial middle class. Many factories have been looted, and the hopes of industry owners who escaped this wave of looting were relying on the movement's entrance into industrial regions "because they do not steal," according to one industry owner. The movement's access to Aleppo's society is not only religious, but also economic. It did not declare the establishment of courts to try civilians for violations they committed. Deep-seated corruption in the delicately improvised judiciary formed by militias was exposed. These indications paved the way for a call for help from the people to Jabhat al-Nusra to manage their daily affairs. In Aleppo, the protesters reiterate daily the following slogan: "The Free Syrian Army are thieves…We want the Islamic army."

The success or failure of Jabhat al-Nusra in Syria is mainly linked to both Aleppo and Idlib, and other cities constitute a future, long-term strategy. For example, in Aleppo, Jabhat al-Nusra is adopting a strategy of direct confrontation with the regime's forces, while the Iraqi model prevails in Damascus and Hama suburb (involving car bombs and suicide bombings).

During the first half of 2012, members of Jabhat al-Nusra — who had come from different countries — lived as guests in Aleppo suburbs, and fought without having permanent residence in the city. Today, a small community is expanding to reach the scale of "al-Qaeda," or at least what al-Qaeda's leaders aspire to. They see Syria as merely a single step in a journey taking them from Aleppo and Idlib to the Alawite mountains in Latakia, and eventually extending to regions beyond Syria.

This article was translated by Sahar Ghoussoub, Naria Tanoukhi and Pascale Menassa.

Read more: http://www.al-monitor.com/pulse/security/2013/01/jabhat-al-nusras-goals-extend-beyond-syria.html#ixzz2I5XwcQJA

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2261412/Paul-McMaster-The-retired-British-surgeon-spent-weeks-operating-secret-cave-Syria.html

http://www.washingtonpost.com/world/middle_east/syrian-defections-suggest-military-morale-being-drained/2013/01/11/3bac819a-5748-11e2-8b9e-dd8773594efc_story.html

Suriye Devrimi Yeni Bir aşamaya mı geçiyor?

6 Ocak 2013

Suriye'deki silahlı muhalefetin son zamanlarda rejim kontrolünde olan birkaç bölgeyi ve askeri pozisyonları ele geçirmesi çeşitli soruları ve spekülasyonları doğurdu. Hatta bazıları Suriye Devrimi'nin Rejimin sonunun başladığını müjdeleyen yeni bir aşamaya girdiğini iddia edecek şekildeydi.

Bu gibi analizler ve öngörüler stratejik önemi olan Piyade Okulunun kontrolünü ele geçirebildiğini gösteren silahlı direnişin başarılarına bakıldığında doğrulanabilir. Direniş ayrıca rejimin Halep ve İdlib bölgelerindeki operasyonları için destek istasyonu vazifesi gören 46.Üssü de ele geçirdi.Bunun da ötesinde ilk defa al-Bukamal'deki Hamdan ve Şam Doğu Ghouta'daki Marj al-Sultan gibi bazı askeri havaalanlarını da ele geçirebildi. Muhalefet güçleri ayrıca en önemlileri Rif Dimasq olarak bilinen Şam çevresinde bulunan Aqraba ve Harran al-Awameed üsleri olan birtakım hava üslerini de ele geçirdi. Rif Dimashq'taki muhalefet güçleri Şam Uluslararası Havaalanına onu kısmen felç edecek kısmi bir kuşatma uygulayabildi.

Bu yazı yerel ve uluslararası gelişmeler ışığında ve rejimin kontrolü kaybettiğini ve son aşamada olduğunu söyleyen uluslararası tarafların görüşlerini dikkate alarak hazırlanmıştır.

Savaşa Giden Yol

Suriye Devrimi yönetim birimleri boyunca çoğunlukla küçük ve orta büyüklükteki kasabalarda gerçekleşen barışçıl protestolarla başladı. Bununla beraber rejimin bu protestolara verdiği kanlı karşılık silahlı direnişin ilk aylarda başlamasına sebep oldu. Ancak isyanın silahlı ifadesi silahların ilk ortaya çıktığı bölgelerin sosyo ekonomik gerçeğini de yansıtır şekilde ilk başta zayıf ve savunmaya yönelikti. Rusya ve Çin Arap liginin BM Güvenlik Konseyine sunduğu bir çözüm önerisini veto edene kadar askeri opsiyon sözkonusu olmadı. Protestoların yerel liderleri eşzamanlı bir şekilde devrimi şehir dışlarında tutmak için şehirleri krizden izole etmeye çalışan ve en büyük iki şehir olan Halep ve Şam üzerindeki baskısını artırırken protestolara karşı da vahşice müdahale eden yönetimin barışçıl gösterilerle yıkılamayacağını anladı.
Aynı zamanda bazı muhalif grupları liderleri ve komiteleri Libya modelinin herhangi bir unsurunun(direkt askeri müdahale, büyük miktarda silah temini vd.) tekrarlanmasını yada benzeri bir senaryonun gerçekleşmesini beklemenin ne kadar boş olduğunu fark ettiler. Suriyenin kompleks bölgesel ve uluslararası durumu ve bunlara ek olarak Suriye'nin jeopolitik yapısı Libya senaryosunun burada tekrarlanmasını imkansız kıldı ve batılı güçlerin kendilerini sadece lojistik, insani yardım ve medya desteğiyle sınırlamalarına sebep oldu.

2012 Ocağının ortası özellikle de toplum ve politik aktivistler Zabadani'deki olayların taklit edilebilirliğini gördükten sonra Suriye muhalefeti tarafından silahlı mücadelenin etkin bir şekilde başladığı tarih oldu. Zabadani'deki savaşçıların kuvvetli direnişi sonrası düzeni ordunun bölgedeki ilerlemesini yavaşlattı ve sonunda rejimi yerel halkla şehre girmemek karşılığında muhaliflerin de askeri üslere ve kontrol noktalarına saldırmamaları şartıyla anlaşmak zorunda bıraktı. Bu yüzden Zabadani'deki olaylar diğer muhalif bölgelerde uygulanabilecek bir örnek oldu. Bu yeni durum 13 Ocak 2012'yi ÖSO'ya destek günü ilan edilmesiyle vücut bulan Özgür Suriye Ordusu'nun desteklenmesi taleplerini alevlendirdi. Bu devrimin militarize olmasını destekleyen bir politik ve popüler bir akımın varlığını gösterdi. Daha sonra devrimin askeri boyutu çok çabuk bir şekilde gelişti ve Humus'ta Baba Amr ve Şam çevresinde Douma gibi yerlerle özgürleştirilmiş şehirler fenomeni oluştu.

Bunun da ötesinde sınırlı da olsa silah temini önceden amacı eldeki bölgelerde kendini muhafaza olmak olan devrimin amacını rejimi İdlib, Halep, Humus, Deir ez Zour ve Şam çevresi gibi yerlerde çekilmeye zorlayacak bir direnişe dönüştürdü. Çevreleri muhaliflerin aktif olduğu yerler iken şehir merkezlerinin hala rejimin elinde olması tartışılabilir.

Suriye rejimi silahlı muhalifleri daha rahat bastırabilmek için silahlı çatışmaları şehir merkezlerinin dışında kırsal bölgelerde tutmak için güçlü bir girişimde bulundu. Bu ona başkenti ve şam'ın etrafındaki bölgeleri çevreleyen düzensiz bölgelerde yerleşmiş olan muhaliflere önleyici darbe vurma imkanı verdi. Bu saldırı kriz grubunun bazı üyelerinin öldürüldüğü ve detayları ve önemiyle hala bir sır olarak kalmaya devam eden Ulusal Güvenlik binasının(16 Tem.2012) bombalanmasından sonra başlatıldı.

Şam'daki çatışmalar birkaç günden fazla sürmedi ve sadece Şam çevresinden gelen rejimin askeri operasyonundan kaçabilecek güvenli bir yer buldukları Zamalka, Douma ve Harasta gibi semtlerde gerçekleşti. Bununla beraber savaşçılar bu bölgelerden çabucak çekildiler çünkü direnecek yolları yoktu. Bu Şam çevresinde muhaliflerin yaptığı askeri operasyonun bazı medya haberlerinde belirtildiği kadar ve saldırıyı "Şam'ın Özgürleştirilmesi Savaşı" diye adlandıracak kadar ne büyük ne de sofistikeydi.

Rejim güçleri ana ekonomik merkezleri kontrol ederken ve taşradaki köylere muhalif güçler yayılı durumda bulunduğu halde iken, güç dengesi rejim güçlerinin lehine olması gerçeğine rağmen kırsal alanlar ile merkezler arasındaki kutuplaşma gergin bir denge durumu oluşturdu. Bu durum devrimin en uzun ve en şiddetli savaşı olan Halep Savaşı gibi rejim güçleriyle şehir içinde mücadelede değişik metodların kullanılmasına yol açtı. Bu ÖSO'nun Halep'in kent merkezi dışında özellikle Azaz, al-Bab, Andan, Hreitan ve Darat Azza gibi doğu ve kuzeydeki birçok mevkiyi ele geçirmesinden ve buraları destek mevkileri olarak kullanmaya başlamasından sonra başladı.

Halep'te askeri çatışmalar 20 Temmuz 2012'de Tevhid Tugayı ve Fetih Tugayının Selahaddin, al-Sukkari ve al-Sakhur'a girmesinde sonra başladı. 22 Temmuzda şehrin Askeri Konsey Başkanı Albay Abdulcabbar el-Akidi Halep'in ele geçirilmesi operasyonunun başlatıldığını resmi olarak duyurdu. El Akidi ayrıca çevredeki silahlı gruplara Selahaddin, Saif al-Dawla, al Sukhur, al Sukkari, Masakin Hanano, Qadi Askar ve Bustan al Basha'nın ele geçirilmesine yol açan merkeze ilerleme çağrısını yaptı. Bunun da ötesinde muhalif güçler geçtikleri yerlerde kontrolü sağlamadan şehir merkezine kadar ilerleme imkanı buldular.

Buna cevap olarak rejim Halep Savaşını "Savaşların Anası" olarak niteledi ve jetleri ilk defa muhaliflere karşı kullanmaya başlayarak taktiklerini değiştirdi. Dahası rejim Türkiye sınırının yanındaki Jabal al Zawiya'daki kuvvetlerinin çoğunu şehre takviye olmak üzere merkez çekti. Rejim güçleri muhaliflerin merkeze ilerleyişini durudurabildi ama muhalifler tarafından ele geçirilen yerleri geri alamadı.

Şehir Dışından Şehir Merkezlerine

Çatışmanın önceki aşamaları ile
k comparison between past phases of the conflict and recent events points to a potential repeat of the battle of Aleppo, in Damascus. Currently, the areas east and south of the southern peripheral road of Damascus are the main zones of tension and fighting, with the battles concentrated in the suburbs of Nahr Aisha, Yarmuk Camp, Zamalka and Daraya. The southern peripheral road appears to be the line of demarcation between the areas controlled by the regime and those under the domination of the armed opposition. As a result, much of the fighting is concentrated around this strategic road, since the regular army is attempting to stop the Free Syrian Army from advancing beyond it, and to prevent its elements from filtering into the central parts of Damascus. Until the armed opposition succeeds in breaking through this line, there will be no radical changes to speak of in the military situation; such a breakthrough would also lead to a dramatic increase in violence in the Syrian capital, Damascus, whose demographic composition is extremely sensitive to armed conflict.

Even if the armed opposition succeeds in making incursions into Damascus, that would not be the prelude (or the guarantee) to its victory and to deciding the battle for Damascus. This could also lead to a relatively protracted battle, with a heavy human and social cost. Such an incursion would require support from within the Damascene society, in order to facilitate the military mission and to reassure certain sections of the population, who fear that they would fall victim to the battle.

In Aleppo, the situation remains in stasis: the regime forces are incapable of regaining the neighborhoods that they have lost, while the Free Syrian Army cannot extend its control over new territory. Conversely, the countryside of Aleppo is witnessing a dynamic situation with the constant increase in the intensity of the battles. Generally speaking, the military situation in the governorate of Aleppo is kept in check by the balance of forces.

Meanwhile, in the Hama governorate, the Free Syrian Army will likely be able to control many villages, such as al-Latamna, Halfaya, and others, because these have been revolutionary villages since the outbreak of the Syrian revolution. The revolution enjoys wide popular support in these villages, and the locals tend to embrace and aid the fighters of the Free Syrian Army. Moreover, opposition control over the countryside of Hama would be a natural result of its control over that of Idlib bordering Turkey, since the Hama countryside is an extension of Idlib. However, once the rebels reach areas that do not welcome the revolution, such as the city of Mahrada, they are likely to face difficulties in their progress, since these regions are tightly controlled by the regime, unlike the villages that easily fell to the rebels. The same applies to any attempt to control the city of Hama, as the opposition fighters would face major difficulties due to the complex geographic and demographic nature of the city, in addition to the strong presence of the Syrian army.

These military developments on the ground go hand in hand with new international and regional developments. On the international level, the Friends of Syria Group acknowledged the National Coalition as the legitimate representative of the Syrian people, in a departure from the earlier stances of international powers, which had criticized the disunity of the Syrian opposition factions. This official acknowledgment also shows that the international supporters of the revolution have changed their assessment as to the ability of the opposition to assume its responsibility in the phase following the fall of the regime. For the first time, Russia has spoken of the possibility of the military victory of the armed opposition (although Russian officials later backtracked), after asserting numerous times that the armed opposition would not be capable of defeating the Syrian army, even if equipped with the most advanced weapons.

On the regional level, the initiative launched by Iran to resolve the crisis demonstrates a shift among the allies of the Syrian regime, from wagering on a military victory for the regime to seeking a political conciliatory solution between the two sides. However, the main tenets of the solution have not changed, as it is still termed "a solution under the roof of Assad".

The acknowledgment of the Syrian National Coalition by the United States as a legitimate representative of the Syrian people came at the same time that the State Department placed Jabhat al-Nusra Li Ahl al-Sham ("The Support Front for the People of Syria") on its list of terrorist organizations. This is an indication that the United States will remain reluctant to supply the opposition with qualitative weapons if the forces of the National Coalition fail in containing the Islamic extremists. As for Russia and Iran, they are unlikely to go beyond their ongoing proposals and initiatives, which are rejected by the factions of the Syrian opposition, because their vital interests are now intertwined with the structure of the regime, not merely its figures - which forces them to defend the regime's structural integrity, having lost the majority of Syrian society.

The need to enter into armed struggle has led to lengthening the course of the revolution; however, it was a natural choice given the regime's insistence on repressing the revolution in a violent and bloody manner, and in the absence of any measures that could restrain it, due to the complexity of geostrategic interests involving active international and regional powers. In sum, the military nature of the revolution in Syria keeps expanding by the day, and the control of the rebels is extending to new territories, including the outskirts of Damascus, but without reaching the point of toppling the regime.

Conclusion

The ongoing developments are contributing to the gradual military degradation of the regime, whose control has receded in large parts of Syria, but this does not mean that the opposition will be able to secure a military victory soon. This is for various reasons, most importantly:

The lack of an international environment that favors the victory of one of the two sides. In fact, there is a tendency to translate the domestic balance of forces into a political settlement that agrees with the wishes of the main regional and international players. The initiative of the UN/Arab League envoy Lakhdar al-Ibrahimi may be a precursor to such a solution, and it represents the outcome of the Russia-US negotiations in Geneva.
The military might of the regime as well as the change in its tactics. The regime is still in control of a military force that allows it to persist and to wield significant force, especially after it garrisoned the cities and began using the air force exclusively to attack the rebels in the countryside, while maintaining military bases and checkpoints in different rural areas.
The lack of coordination among the units of the armed opposition. Despite the unification of the military councils into a single military leadership, the ideological differences and the diversity of the sources of funding and logistics for the Free Syrian Army battalions prevent a real and effective coordination that could lead to a unified military strategy.
The Free Syrian Army is locked in the same strategy, consisting in storming a specific city or town, regardless of its popularity within it, and then being forced to flee after the regime resorts to bombardment from a distance, which leads to the destruction of residential neighborhoods and the creation of more refugees.

Kaynak: http://english.dohainstitute.org/release/02feaace-1471-41b3-b423-51799912e9aa

http://www.mcclatchydc.com/2013/01/07/179069/in-turkish-border-town-charity.html#storylink=cpy

İngilizce içeriğe buradan ulaşabilirsiniz
http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/no-settlement-in-damascus#.UObzX2NGelE.twitter

İngilizce içeriğe buradan ulaşabilirsiniz
https://now.mmedia.me/lb/en/commentaryanalysis/russia_doesnt_want_peace_in_syria

İngilizce içeriğe buradan ulaşabilirsiniz
http://www.nytimes.com/2013/01/02/opinion/global/why-russia-wont-help-on-syria.html?smid=tw-share&_r=1&

28 Aralık 2012

ABD tarafından terör örgütü olarak tanımlanan Suriyeli cihadi grup Nusret Cephesi ABD'yi Devlet Başkanı Beşşar Esed'i iktidarda tutmaya çalışmakla suçladı.

"Rejime uzatmalar vererek(politik dönüşüm için), gözlemciler göndererek ve barış görüşmeleri tertipleyerek yapılan rejimin ömrünü uzatma çabalarının herkes farkında." dedi grubun lideri Ebu Muhammed el-Jawlani internet üzerinden gönderilen ses kaydında.

"ABD açıkça Suriye halkına yardım ettiği için Nusret Cephesini terör listesine koyarak bölgedeki başarısızlığını ifade etmektedir" diye ekledi.

Washington bu ayın başında El Nusra'yı resmen "dış terörist örgüt" olarak tanımladı.

Jawlani kara listeye alınmalarının 100 organizasyondan gelen kınama dahil müslümanlarda büyük öfke uyandırdığını söyledi.

"Suriye Halkı ruhlarımızı sizin için feda ediyoruz" başlıklı mesajında Jawlani Suriyelilere: "Dininiz ve memleketinizi savunmak için size kanımızı sunuyoruz ve herbirimiz kendini feda etmeye devam etmeye devam edecek." dedi.

El Nusra ayrıca 12 Aralık'ta Şam'da İçişleri Bakanlığına yapılan saldırı dahil 21 aylık çatışmanın ölümcül intihar saldırılarının çoğunluğunu üstlendi.

Geçtiğimiz aylarda ülkenin kuzeydoğusunda savaş alanında ele geçen kazanımlarda El Nusra savaşçıları önemli rol oynadı.

Washington tarafından Suriye Halkının tek temsilcisi olarak tanınan ana silahlı muhalefet olan Ulusal Koalisyon 12 Aralık'ta ABD'yi bu kararını gözden geçirmeye davet etti.

Yazının orjinali bu linkte bulunabilir:http://www.businessinsider.com/the-most-powerful-rebel-group-in-syria-is-accusing-the-us-of-supporting-assad-2012-12#ixzz2HEl9rrdB

Suriye'nin yetim devrimi

Asıl başlık "Suriye'nin Kendin Yap Devrimi" olsa da ben bunu uygun gördüm çevirirken

Savaşın sona erdiğini söylemek için çok erken olsa da geçtiğimiz üç hafta içinde Suriye'deki askeri dinamikler dramatik bir şekilde değişti ve açık şekilde görünüyor ki Esad savaşı kaybediyor. Bu batılı güçleri silahlı direniş üzerindeki etkilerinin eksikliği sebebiyle panikletti ve harekete sevk etti.

En önemli gelişme son iki günde muhalefetin Suriye'ye ait iki hava aracını yerden havaya füzelerle düşürmesiydi. Salı günü bir Rus yapımı Mi-8 nakliye helikopteri yine muhtemelen Rus yapısı bir Strela-2 (yada NATO tanımıyla SA-7 ısı güdümlü füzesiyle Halep semalarında vuruldu. Çarşamba günü Darat Azzah civarında bir jet düşürüldü ve pilotu yakalanarak jeti düşürenlerce ilk yardım müdahalesi yapıldı.

Washington Post'un batılı ve Ortadoğulu istihbarat kaynaklarına dayandırdığı yayınında göre muhalifler şu anda 40'a yakın uçaksavar füzesi ele geçirmiş olabilir. Bu füzelerin ele geçmesi kulağa yeterince küçük düşürücü gelse de zayıflamış Baasçılara daha bir utandırıcı maliyeti olacaktır. Bu füzelerin bazılarını Katar'ın sağladığı iddia edilse de çoğunun ele geçirilen rejim hava üslerinden alındığı gayet açık. Bunların ise büyük kısmı iki aylık bir kuşatma sonunda ele geçirilen 46.Alay üssünden alındı. İngiltere'ye yerleşik bloger Eliot Higgins(diğer adıyla Brown Moses) bu başarılı operasyonun ganimetlerinin kataloğunu yaparak işin en ağır kısmını halletti. Şu ana kadar bunun içinde tanklar, zırhlı personel taşıyıcılar "Dushkalar(Doçka)" (muhaliflerin daha önce uçakları düşürmek için kullandıkları ağır makineli tüfekler), saha topları, hovitzerler, çok lançerli roketatarlar ve 18 kadar SA-7 omuzdan atılan uçaksavar füzeleri var. Human Rights Watch Acil Durumlar Direktörü Peter Bouackaert bundan son birkaç günde rejim uçaklarına yapılan başarılı vuruşların hepsinin yurt içinde ele geçirilen füzelerle yapıldığının anlaşıldığını söylüyor.

Bu Washington'un muhaliflere uçaksavar silahları sağlama gerekliliği hakkındaki hıçkırıklarını tedavülden kaldırmış oluyor. Eğer muhalifler rejimi tamamen kendi imkanlarıyla yenerlerse bu tamamen yerli yapımı bir devrim olacak ve bu muhalifler tarafından unutulmayacak bir gerçek olacak. New York Times Obama yönetiminin dondurduğu silah temini programını bir şekilde başlatmanın yolu üzerine düşündüğüne dair bir yazı yayınladı. Beyaz Saray Esad sonrası kurulacak bir devlette kendini dostu yada bir etkisi olmadan görmekten endişe ediyor; Ali Mamluk ve Esad bitmeden önce Amerikan bayraklarının yakılarak uçuşup uçuşmayacağını merak ediyorum.

Bunun da ötesinde Suriye'nin el-Qaide fraksiyonu Jabhat al-Nusra'nın kendi füzelerini temin etmelerini kimse engelleyemez, ki bunu geçtiğimiz hafta Deyr ez-Zur'da Mayadin üssünü ele geçirdiklerinde yapmış bile olabilirler. Bir videoda siyah şehadet bayraklarından tanıyabileceğimiz mücahitleri bu doğu eyaletinin otoyolunda pikaplar, motosikletler ve hatta bir tank üzerinde seyrederken görülüyor. Ya bir dahaki sefere hava aracı ele geçirirlerse ne olur?

İngiliz Başbakan David Cameron bu ikilemi(dilemma) diğer batılı yetkililerden daha iyi anlamış görünüyor ki AB'yi Suriye'ye uygulanan silah ambargosunu önümüzdeki yıla değil sadece üç ay uzatması için ikna etti. Diğer bir deyişle üç ay sonra İngiltere ve Fransa muhalifleri silahlandırmaya başlayabilir. Güvenilir bir kaynaktan AB'nin eski başbakan Riad al-Hijab'e Fransa ve İngiltere'nin bağımsız bir sürgün hükümeti olarak tanıdığı SUK çatısı altında bir geçiş hükümetine başkanlık etmesi yönünde baskı yaptığını duydum. Bu dikkate değer bir öneri. Sadece Hijab rejimin nasıl işlediğini daha iyi biecek kadar rejime yakın olduğu için değil, muhaliflerle diğerleri gibi direkt kontağı olmadığı için(kısa süren başbakanlığı zayıf idiyse de): Onu ve ailesini geçtiğimiz Ağustos ayında Suriye'den Ürdün'e kaçırdılar. Eğer Cameron ve Monsieur Hollande kilit ÖSO komutanlarına birer kutu şeker gönderecekse ilk kutular Abdel Jabbar Al-Oqaidi, Muhammad Hussein al-Haj, Mithqal al-Bateesh, Qasseem Saadeddine, Abdulrazzaq Tlass (tokalaştıktan sonra ellerinizi yıkamanız daha iyi olsa da) ve Abdulqader Saleh'e gitmeli.

Son olarak muhaliflerin artan kapasitesi gerçekten Kremlin'e de yarayabilir. Rus yapımı silahlar tüm maliyeti Suriye'ye ait olmak ve karı Moskova'nın devlete ait silah şirketi Rosoboronexport'a gitmek üzere Rus uçaklarını düşürüyor. Bu yüzden Putin eski helikopterleri ve yedek parçaları yenileyerek Suriye'ye geri gönderiyor ki ayrıca bunları deniz yoluyla değil de Azerbaycan, İran and Irak yoluyla transfer etmek Esada daha pahalıya maloluyordur. Eğer helikopterler havada vurulursa rejime yenileri gerekecek.

ProPublica sayesinde Rusya'nın 240 ton Suriye banknotunu ABD ve Avrupa ambargolarının Suriye para birimini ayaklanmanın başladığı mart 20112den bu yana %44 düşürmesine rağmen Temmuz-Eylül arasında 10 haftalık bir periyotta Suriye'ye basıp gönderdiğini de biliyoruz. 2000'de başa geçerek Yeltsin'den kalan hiperenflasyonu düzeltmeye and içen Putin gönderdiği paranın kısa süre içinde basıldığı kağıttan daha değersiz hale geldiğini biliyor. Ama başka bir ülkenin ekonomisinin batıp batmadığını kim umursar ki?

Putin bu oyunu sonsuza dek oynayamayacağını biliyor. Esadın nakdi rezervlerinin şu an 6-8 milyar dolar olduğu tahmin ediliyor ama rejimin maaşlarını ödemek ve başkanlık sarayının ışıklarının yanmaya devam etmesini sağlamak için ayda 500 milyon dolar harcıyor. Bu bana hiç te olumlu bir matematik hesabı gibi gelmiyor. Ve eğer Suriye Merkez Bankasının Rusya'nın VTB bankasındaki parasını 2 milyar euro arttırdığı duyurusu doğruysa muhalefetin sevinmeye bir nedeni vardır: Muhtemelen VTB parayı kredi alacaklılarının kendisine karşı açtığı birçok davada kendini savunmak için harcayacaktır.

Bu hafta duyduğum en saçma şey de sadece NATO Doğo Avrupa'da füze kalkanından vazgeçerse Vladimir Vladimirovich'in Beşşar' terk edeceğiydi. (Onu bu kadar uzlaşmaz bir şekilde destekleyerek KGB katili şimdi de karşısında Türkiye'nin güneyinde konuşlu Patriot'ları görüyor.) Şimdilerde Beltway'in yumuşak güç politikası okulunda Putin'in gerçekten böyle düşündüğüne inanan bazıları var. Ama önemli değil. Suriye'nin Kendin Yap (DIY) devriminin esas faydası uzun süredir dünyada işlerinnasıl yürüdüğünü bildiğini düşünenlerin aslında nasıl çalıştığı görülürken alakasız bir konumda kalmış olmalarıdır.+

REJİM HALEP'TE FIRINLARA SALDIRIYOR

İlgili yazıya linkte ingilizce içerik olarak erişebilirsiniz.

http://www.hrw.org/news/2012/08/30/syria-government-attacking-bread-lines

HALEP AÇLIK, SOĞUK VE HASTALIKLA YÜZYÜZE VE YARDIM UMUDU AZ

İlgili yazıya linkte ingilizce içerik olarak erişebilirsiniz.

http://www.washingtonpost.com/world/middle_east/as-fighting-rages-in-aleppo-syrians-face-hunger-disease-and-little-hope-of-aid/2012/12/25/86ab74f0-4d37-11e2-835b-02f92c0daa43_story.html

http://www.foreignpolicy.com/articles/2013/01/29/saving_syrians_one_blanket_at_a_time_refugees_aid?page=0,0

http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/01/islamists-syria-jabhat-al-nusra-increase-support-pkk-pyd.html

SYRIA NEWS

Statcounter

MAKALELER / ARTICLES

Why Turkey is firing on jihadists in Syria

A Slaughter of Alawi Innocents

Putting Out the Syrian Fire

Too late for US to win Syrian hearts

Plunder and the Shabbiha’s black markets

Spy Chief Distances Saudis From U.S.

In Syria, Doctors Risk Life and Juggle Ethics

Syria Through the Eyes of Intelligence

Saudi Arabia set for diplomatic shift away from US

Six reasons the U.S. and Saudi Arabia are moving apart

Kerry holds urgent talks as US-Saudi rift deepens over Middle East policy

Obama’s U-turn on democracy and human rights

Assad’s terror-famine

THE DILEMMA OF SYRIA’S ALAWITES

THE SHADOW COMMANDER

Special Report: Syria - A chemical crime, a complex reaction

Still doubt Assad’s forces were behind Syria’s chemical attack? Look at this map.

Al Raqqa: The reality of the military brigades, the administration of the liberated city and the revolutions to come

Just How Extremist Are the Rebels in Syria?

Cheating death in Syria

Jabhat al-Nusra's Goals Extend Beyond Syria

Şehir Dışından Şehir Merkezlerine

Conclusion

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder